NT-proBNP

NT-proBNP to hormon uwalniany przez komórki mięśniowe komór serca podczas wzrostu ich napięcia, przy narastającym obciążeniu. Jego oznaczanie znajduje więc zastosowanie w przebiegu niewydolności serca.

Zmniejszenie siły skurczu serca może być spowodowane szeregiem chorób, które prowadzą do jego uszkodzenia. Jedną z najczęstszych przyczyn jest choroba niedokrwienna serca, kiedy w wyniku obecności blaszek miażdżycowych w naczyniach wieńcowych, zmniejsza się zaopatrzenie mięśnia sercowego w tlen.

Długotrwałe utrzymywanie się takiego stanu pogarsza stan serca, a w sytuacji gdy naczynie zostanie całkowicie zablokowane, może doprowadzić do zawału. Inne przyczyny niewydolności serca to:

• nadciśnienie tętnicze,
• arytmie,
• zapalenie mięśnia sercowego,
• wady zastawek serca,
• kardiomiopatie (wady wrodzone serca)

Do diagnozowania niewydolności serca, poza badaniami obrazowymi, wykorzystuje się też badania laboratoryjne, do których zalicza się pomiar poziomu peptydów natriuretycznych. Jeden z nich to BNP- mózgowy peptyd natriuretyczny. Powstaje on z pre-proBNP, który przez odcięcie peptydu sygnałowego tworzy proBNP, a ten jest rozkładany do aktywnego biologicznie BNP i nieaktywnego NT-proBNP. Obie końcowe substancje mogą być oznaczane w surowicy krwi. Jednakże nieaktywny NT-proBNP jest lepszym i bardziej wiarygodnym parametrem ze względu na większą stabilność oraz dłuższy czas półtrwania.

Peptydy natriuretyczne to grupa hormonów, które powodują spadek ciśnienia krwi i rozkurcz naczyń obwodowych w organizmie. Gdy serce ma trudności z pompowaniem wystarczającej ilości krwi do tkanek, wzrasta wytwarzanie peptydów, które przez zmniejszenie oporu przeciwko któremu musi ono pracować, je odciążają. Taka sytuacja ma miejsce w niewydolności serca. Stężenia BNP i NT-proBNP są podwyższone u chorych z niewydolnością zarówno lewej jak i prawej komory, korelują ze stopniem niewydolności i z rozmiarami jam serca.

Kiedy wykonać oznaczenie poziomu nt-proBNP?

NT-proBNP jest wykorzystywany jako czynnik diagnostyczny i prognostyczny w

• chorobie niedokrwiennej serca – łagodnych dysfunkcjach mięśnia sercowego,
• niewydolności lewej komory serca – jego stężenie wzrasta wraz ze stopniem niewydolności,
• ostrych zespołach wieńcowych – w ocenie rokowania po zawale serca.

Kto powinien wykonać oznaczenie poziomu nt-proBNP?

Osoby z objawami choroby niedokrwiennej serca lub miażdżycy, które mogą prowadzić do rozwoju niewydolności serca:

• bóle w klatce piersiowej
• wzmożona męczliwość
• zawroty głowy
• duszność pojawiająca się przy wysiłku
• skurcze i bóle nóg przy chodzeniu
• wzrost masy ciała, zatrzymywanie się wody w organizmie

Ponadto wszyscy pacjenci po zawale serca.

Osoby z objawami zaawansowanej niewydolności serca:

• duszność pojawiająca się w spoczynku
• obrzęki nóg
• powiększenie obwodu brzucha
• uporczywy suchy kaszel
• utrata masy ciała, wyniszczenie.

Materiał do badania

• krew żylna

NT-proBNP cena

NT-proBNP norma (wartości referencyjne)

Wartości referencyjne zależą od płci i wieku.

Kobiety:

• 1-16 lat <83 pg/ml
• 16-45 lat <178 pg/ml
• 45-55 lat <192 pg/ml
• 55-65 lat <226 pg/ml
• 65-75 lat <353 pg/ml
• >75 lat <624 pg/ml

Mężczyźni:

• 1-16 lat <62 pg/ml
• 16-45 lat <93 pg/ml
• 45-55 lat <138 pg/ml
• 55-65 lat <177 pg/ml
• 65-75 lat <229 pg/ml
• >75 lat <852 pg/ml

Niskie Nt-proBNP

• prawidłowy poziom NT-proBNP z dużym prawdopodobieństwem pozwala wykluczyć niewydolność jam serca.
• w warunkach fizjologicznych stężenie BNP jest wyższe u kobiet niż u mężczyzn i niezależnie od płci zwiększa się z wiekiem, co tłumaczy się narastającą sztywnością lewej komory.

Nt-proBNP bardzo wysokie

Zwiększenie stężenia NT-proBNP obserwuje się głównie w chorobach serca i płuc: niewydolności serca, zawale serca, nadciśnieniu tętniczym, zatorowości płucnej, przy przewlekłym sercu płucnym.

Stany niezwiązane z chorobami płuc i serca, w których NT-proBNP może wzrastać to: nadczynność tarczycy, zespół Cushinga, hiperaldosteronizm pierwotny, marskość wątroby z wodobrzuszem, niewydolność nerek.

Na stężenie proBNP mogą również wpływać przyjmowane leki jak: kortykosteroidy, hormony tarczycy, diuretyki (leki moczopędne), inhibitory ACE oraz agoniści i antagoniści układu adrenergicznego.