Dehydrogenaza mleczanowa (LDH) jest enzymem wewnątrzkomórkowym uczestniczącym w produkcji energii w prawie wszystkich komórkach ciała.
Jego najwyższe stężenia występują w sercu, wątrobie, mięśniach, erytrocytach, nerkach i płucach. Całkowite stężenie dehydrogenazy mleczanowej jest niespecyficznym markerem, a jej występowanie w surowicy jest uważane za wynik długotrwałego niedotlenienia i uszkodzenia tkanek.
Aby ustalić dokładne pochodzenie zwiększonego enzymu, konieczne jest wyizolowanie i zmierzenie jego różnych odmian specyficznych dla narządów, w których powstają- izoenzymów.
Każda cząsteczka dehydrogenazy mleczanowej jest tetramerem, składającym się z dwóch podjednostek – H (“sercowej”) i M (“mięśniowej”). Kombinacje różnych wariantów tych podjednostek umożliwiają identyfikację pięciu różnych izoenzymów. Ich specyficzność wynika z faktu, że różne tkanki wytwarzają różne podjednostki w określonej ilości.
Komórki mięśnia sercowego syntetyzują głównie podjednostki H, podczas gdy komórki wątroby syntetyzują prawie wyłącznie podjednostki M. Komórki mięśni szkieletowych syntetyzują również głównie podjednostki M, więc zmiana w poziomie LDH-5 (M4) sugeruje uszkodzenie wątroby i mięśni.
LDH badanie – cel
- wykrycie uszkodzenia serca, wątroby, mięśni, nerek, płuc lub procesu hematologicznego;
- diagnostyka różnicowa chorób serca, wątroby, mięśni, nerek i płuc;
- diagnoza zawału mięśnia sercowego- wraz z dodatkowymi badaniami.
LDH izoenzymy – kiedy należy wykonać badanie?
Lekarz może zlecić badanie różnych izoenzymów po zawale mięśnia sercowego w celu zdiagnozowania i monitorowania uszkodzeń wątroby oraz w przypadku podejrzenia hemolizy i zaburzeń hematologicznych.
Przygotowanie przed badaniem
- Badanie należy wykonać rano na czczo.
Materiał do badania
- krew żylna
Metoda
- elektroforetyczna
LDH izoenzymy wyniki
Wzrost izoenzymu jest najczęściej spowodowany uszkodzeniem mięśnia sercowego. Poziomy w surowicy zwiększają się 10-12 godzin po ostrym zawale mięśnia sercowego, osiągając wartości maksymalne po 48 godzinach. Nie jest on specyficzny dla samej tkanki mięśnia sercowego, więc badanie to łączy się lub zastępuje badaniem troponiny T lub kinazy kreatynowej (SC-MB).
LDH-2 występuje również w mięśniu sercowym przy normalnym stosunku LDH-1 do LDH-2 mniejszym niż 0,81. Po ciężkim zawale mięśnia sercowego stosunek staje się większy niż 0,9, co stanowi pewne kryterium diagnostyczne. Długotrwałe „odwrócenie” stosunku kilka dni po zawale serca może być oznaką drugiego zawału.
Wysokie poziomy LDH-1, które nie są spowodowane zawałem mięśnia sercowego, mogą być objawem niedokrwistości megaloblastycznej (niedobór kwasu foliowego, niedokrwistości złośliwej) a także choroby hemolitycznej lub rabdomiolizy, czyli masywnego procesu rozpadu mięśni.
Zwiększone poziomy LDH-1 w surowicy mogą być również spowodowane nowotworami jąder. Zwiększony stosunek LDH-5 / LDH-1 może być markerem raka prostaty.
Wzrosty LDH-2, LDH-3 i LDH-4 są niespecyficzne i mogą wystąpić we wstrząsie septycznym, płucnej chorobie zakrzepowo-zatorowej, ostrej białaczce i przy wielu nowotworach.
Wysokie poziomy LDH-5 w surowicy występują najczęściej w uszkodzeniach wątroby (zapalenie wątroby, marskość, alkoholizm). Ponadto LDH-5 może być podwyższone w przypadku mniejszych uszkodzeń mięśni, większych urazów i ciężkich oparzeń.
Źródło:
kontakt@synevo.pl