Posiew w kierunku Neisseria gonorrhoeae

Dowiedz się więcej

Posiew w kierunku Neisseria gonorrhoeae

Neisseria gonorrhoeae to gatunek bakterii, która odpowiedzialna jest za wywoływanie u ludzi jednej z chorób przenoszonych drogą płciową – rzeżączki. Choroba ta zazwyczaj lokalizuje się na narządach płciowych, choć może wywoływać objawy chorobowe także w innych miejscach organizmu. Rzeżączka czasami również może nie dawać objawów lub przebiegać w postaci skąpoobjawowej, co utrudnia diagnostykę na podstawie samego badania fizykalnego.

Wykonanie posiewu chorobowo zmienionego materiału z dróg moczowo-płciowych umożliwia potwierdzenie lub wykluczenie aktywnie trwającej infekcji tą bakterią oraz jednocześnie daje możliwość oznaczenia oporności danego szczepu na różne rodzaje antybiotyków, co znacząco ułatwia zaplanowanie skutecznego leczenia. Badanie to polega na namnażaniu uzyskanych w badanej próbce bakterii oraz ich identyfikacji na podstawie wyglądu kolonii bakteryjnej oraz innych parametrów wzrostu ocenianych w laboratorium mikrobiologicznym.

Kiedy należy wykonać posiew w kierunku Neisseria gonorrhoeae?

Choroba wywoływana przez Neisseria gonorrhoeae, czyli rzeżączka, przenoszona jest głównie poprzez kontakty seksualne. Istnieje co prawda niewielkie ryzyko zakażenia się inną drogą (np. poprzez używanie tego samego ręcznika co osoba chora lub w przypadku braku zachowania podstawowych zasad higieny przez personel medyczny), jednak są to dość rzadkie sytuacje.

Badanie to zazwyczaj zlecane jest przez lekarza w celu potwierdzenia wstępnej diagnozy rzeżączki postawionej na podstawie przeprowadzonego z pacjentem wywiadu medycznego oraz objawów klinicznych. Okres pomiędzy zainfekowaniem, a pojawieniem się pierwszych objawów zazwyczaj wynosi od 2 dni do 2 tygodni, choć nie zawsze muszą one być obecne, a co za tym idzie występuje ryzyko przekazania choroby dalej lub zakażenia się nią nawet, gdy partner lub partnerka seksualna nie są świadomi tego, że są nosicielami patogenu- stąd też niezwykle ważne jest stosowanie odpowiednich zabezpieczeń podczas stosunku płciowego, takich jak np. prezerwatywy, które znacząco zmniejszają ryzyko transmisji chorób przenoszonych drogą płciową.

Kto powinien wykonać posiew w kierunku Neisseria gonorrhoeae?

Jako, że jest to choroba, która rozprzestrzenia się poprzez kontakty seksualne, szczególnie narażone na nią są osoby, które wykazują tzw. ryzykowne zachowania seksualne, czyli częsta zmiana partnerów seksualnych połączona z niedostatecznym zabezpieczaniem się podczas stosunku. Objawy tej choroby różnią się u kobiet i mężczyzn, często mogą nie występować wcale – mówimy wówczas o bezobjawowym nosicielstwie, które także może zostać wykryte podczas wykonywania posiewu w kierunku Neisseria gonorrhoeae. Ze względu na taką charakterystykę patogenu ważne jest, aby po potwierdzeniu obecności tej bakterii u badanej osoby badanie w tym kierunku wykonali także jej niedawni partnerzy/partnerki seksualne.

Objawami rzeżączki najczęściej występującymi u kobiet są:

upławy z pochwy
bóle w podbrzuszu
bóle podczas stosunku płciowego

Jeżeli choroba nie zostanie wykryta i nie zostanie podjęte leczenie, wówczas może dojść do powikłań takich jak zapalenie narządów miednicy mniejszej, co może skutkować uszkodzeniami narządów rodnych i w przyszłości trudnościami z zajściem w ciążę.

Objawy rzeżączki spotykane u mężczyzn to:

ból i pieczenie podczas oddawania moczu
wysięk ropny z cewki moczowej (najczęstszy symptom)

Powikłaniem tej choroby, które może wystąpić u mężczyzn jest zapalenie najądrza, które może prowadzić nawet do zawału jądra i w konsekwencji konieczności jego amputacji. Dodatkowo istnieją badanie, które wskazują na związek między infekcją Neisseria gonorrhoeae, a większym ryzykiem zachorowania na raka prostaty.
Szczególną postacią rzeżączki jest rzeżączkowe zapalenie spojówek, które występuje u noworodków, których matka cierpi na tę chorobę. Do zakażenia dochodzi podczas porodu i może skutkować trwałymi uszkodzeniami narządu wzroku u dziecka.

Dodatkowo infekcja Neisseria gonorrhoeae może być obecna w innych miejscach w ludzkim organizmie, takich jak okolice odbytu czy jama ustna.

Posiew w kierunku Neisseria gonorrhoeae – wyniki i interpretacja

Wyniki posiewu w kierunku Neisseria gonorrhoeae zawierają informację, czy ta bakteria jest obecna w badanym materiale. Dalsze postępowanie, czyli przede wszystkim terapia za pomocą antybiotyków, zależy od prezentowanych przez pacjenta objawów klinicznych oraz czasu trwania choroby. W przypadku rozpoczęcia antybiotykoterapii należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarskich, gdyż niedokończenie odpowiedniej dawki leków może skutkować nawrotem choroby o cięższym przebiegu niż zakażenie pierwotne.

Sprawdź jak przygotować się do badania:

Pobranie wymazu z narządów płciowych

Pobranie wymazu u kobiet:

Wymaz pobierany jest z pochwy, cewki moczowej lub szyjki macicy (np. cytologia).

Na 48 godzin przed pobraniem próbki należy zachować abstynencję seksualna, ograniczyć zabiegi higieniczno-pielęgnacyjne, takie jak irygacja pochwy oraz stosowanie leków dopochwowych i maści.

Wymazu z narządów płciowych nie pobiera się w trakcie miesiączki.

Przed badaniem należy umyć okolice narządów płciowych bieżącą wodą bez użycia mydła i innych środków do higieny intymnej.

Wymaz z cewki moczowej pobiera się przynajmniej 3 godziny po ostatnim oddaniu moczu.