Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgG

Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgG – co to jest?

Przeciwciała antykardiolipinowe (przeciwko kardiolipinie) należą do grupy przeciwciał antyfosfolipidowych, czyli skierowanych przeciwko składnikom błon komórkowych (fosfolipidom) komórek śródbłonka naczyń krwionośnych organizmu.

Fosfolipidy uczestniczą w szeregu ważnych procesów komórkowych, takich jak transport substancji przez błonę komórkową i przekazywanie przez nią sygnałów.

Kardiolipina jest zlokalizowana w błonie wewnętrznej mitochondium (organellum czyli składnika cytoplazmy komórki ), ale po aktywacji komórki (np. w procesie krzepnięcia krwi) może być przemieszczana do zewnętrznej błony komórkowej.

Zwykle osocze zawiera niskie stężenie autoprzeciwciał (przeciwciał skierowanych przeciwko własnym tkankom organizmu) przeciwko kardiolipinie i innym składnikom błon komórkowych. Poziomy patologicznie wysokie są konsekwencją rozwoju choroby autoimmunologicznej w ciele. Autoprzeciwciała przeciwko kardiolipinie aktywują komórki śródbłonka naczyń, płytki krwi, przez co dochodzi do zaburzenia równowagi pomiędzy procesami krzepnięcia krwi i rozpuszczania skrzepów.

Przeciwciała antykardiolipinowe są często obecne u osób z zespołem antyfosfolipidowym. Jest to choroba autoimmunologiczna tkanki łącznej charakteryzująca się:

• powtarzającymi się epizodami zakrzepowo-zatorowymi (tworzeniem się zakrzepów i zatorów w tętnicach i żyłach, bez współistniejących zmian zapalnych w naczyniach)
• problemami położniczymi,
• trombocytopenią (obniżonym poziomem płytek krwi)
• wydłużonym czasem APTT (sugerującym zaburzenie procesu krzepnięcia krwi)
• występowaniem we krwi co najmniej jednego rodzaju przeciwciał: antykardiolipinowych, antykoagulantu toczniowego lub przeciwciał przeciwko β2 glikoproteinie-1.

Istnieją 2 postacie zespołu antyfosfolipidowego:

• pierwotna, izolowana, niezwiązana z innymi stanami
• wtórna, w połączeniu z innymi chorobami autoimmunologicznymi (toczeń rumieniowaty układowy, zespół Sjögrena, twardzina reumatoidalne zapalenie stawów)

Jego diagnostyka często stwarza problemy i wymaga specyficznych, wielokrotnie powtarzanych testów serologicznych na obecność przeciwciał w różnych klasach.

Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgG – kiedy wykonać?

Test jest używany we wskazaniach takich jak:

• diagnostyka nawracających epizodów zakrzepicy żylnej lub tętniczej (występujących zwłaszcza u młodych pacjentów, przy braku innych przyczyn)
• diagnostyka problemów położniczych u młodych kobiet. Badanie wchodzi w skład panelu autoimmunologicznej diagnostyki poronień. Obecność przeciwciał antyfosfolipidowych (w tym antykardiolipinowych) zaburza rozwój łożyska, przez co dochodzi do jego niewydolności
• ocena ryzyka wystąpienia zakrzepicy u pacjentów z rozpoznaniem autoimmunologicznej choroby tkanki łącznej
• diagnostyka hematologiczna (niewyjaśnionej trombocytopenii lub wydłużonego czasu APTT)
• pozytywny test VDRL (niespecyficzny odczyn kiłowy, który opiera się na wykrywaniu przeciwciał antykardiolipinowych) przy braku TPHA (specyficznego odczynu kiłowego). Powtarzanie dodatniego wyniku VDRL przy braku TPHA wyklucza rozpoznanie kiły i skłania ku diagnostyce w kierunku zespołu antyfospolipidowego.

Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgG – kto powinien wykonać?

Osoby z objawami mogącymi sugerować obecność zespołu antyfosfolipidowego:

• jednostronny obrzęk i zasinienie kończyny (zakrzepica żylna kończyn dolnych)
• ból w klatce piersiowej i duszność (zatorowość płucna)
• nadciśnienie tętnicze (zakrzepica naczyń nerkowych)
• zakrzepice w nietypowych lokalizacjach, jak naczynia oczne (przemijające zaburzenia widzenia) czy jamy brzusznej (niedokrwienie jelit)
• zawały serca (zakrzepica naczyń wieńcowych)
• migreny, przemijające niedowłady, udary niedokrwienne mózgu(zakrzepica naczyń mózgowych)
• siność siateczkowata skóry
• bóle, zapalenia stawów
• powikłania położnicze (nawracające poronienia, poród przedwczesny, stan przedrzucawkowy, zahamowanie wzrastania płodu)

Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgG cena | Kup online

Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgG wyniki

Wykrycie obecności wysokiego poziomu przeciwciał antykardiolipinowych w pojedynczym badaniu nie jest wystarczającym kryterium diagnostycznym do rozpoznania zespołu antyfosfolipidowego. Test należy powtarzać co 12 tygodni, aby ustalić, czy ich obecność we krwi jest trwała i tymczasowa, należy też skorelować jego wynik z historią pacjenta, objawami klinicznymi i wynikami innych badań (np. oznaczeniami innych rodzajów przeciwciał antyfospfolipidowych).

Potwierdzenie wyniku dodatniego po 12 tygodniach sugeruje zwiększone ryzyko epizodów zakrzepicy lub nawracających poronień. Może być konieczne wdrożenie profilaktyki przeciwzakrzepowej np. heparyną drobnocząsteczkową, kwasem acetylosalicylowym, szczególnie w czasie ciąży. W tej sytuacji kobietom w wieku reprodukcyjnym odradza się stosowanie doustnej antykoncepcji.

Przeciwciała w klasie IgG mają większe znaczenie diagnostyczne niż IgM, gdyż wykazują silniejszy związek z występowaniem objawów.