Ceny badań w sklepie internetowym są 10% niższe od cen w Punktach Pobrań – KUP ONLINE

Szukaj
Close this search box.
Szukaj
Close this search box.
flaga ukrainy#standwithUkraine

Fibrynogen jest białkiem niezbędnym do powstawania skrzepu. Produkowany w wątrobie jest uwalniany do krwi w miarę potrzeb wraz z wieloma innymi czynnikami krzepnięcia. W warunkach prawidłowych jeśli dojdzie do uszkodzenia tkanek lub ściany naczynia czynniki te ulegają aktywacji inicjując kaskadę krzepnięcia, w wyniku której rozpuszczalny fibrynogen przekształca się w nici nierozpuszczalnej fibryny. Te z kolei krzyżują się tworząc w miejscu zranienia sieć fibryny, która ulega stabilizacji i wraz z agregatami płytek krwi tworzy stabilny czop, stanowiący barierę zapobiegającą dalszej utracie krwi.

Oznaczenie stężenia fibrynogenu jest zazwyczaj wykonywane równolegle z innymi badaniami i odgrywa rolę w ocenie zdolności organizmu do formowania, a następnie rozpuszczania skrzepu krwi. Znalazło również zastosowanie w przypadkach nieprawidłowego czasu protrombinowego (PT) i czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji (aPTT). Jest także oznaczany u pacjentów z przedłużającymi się epizodami krwawień z niewyjaśnionej przyczyny.

Badanie wykonywane łącznie z takimi badaniami, jak PT, aPTT, liczba płytek krwi, produkty degradacji fibryny (FDP), d-dimer, jest pomocne w diagnostyce zespołu rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC). W wyjątkowych przypadkach badanie fibrynogenu jest wykonywane w celu monitorowania stanu zaawansowania chorób przewlekłych (np. wątroby), a także w ocenie gotowości prozakrzepowej.. Uznawany jest za białko ostrej fazy z wyraźnie zaznaczonym opóźnieniem wzrostu stężenia w stosunku np. do CRP. Zlecany równocześnie z innymi czynnikami ryzyka jak białko C-reaktywne oznaczane metodą o dużej czułości (hs CRP) jest pomocny w ocenie globalnego ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych. W przypadkach dys- i para-fibrynogenemii metody oceny stężenia fibrynogenu jako białka wykazują wartości prawidłowe, przy zaburzonych wartościach w metodach koagulologicznych.

Wartości obniżone: choroby wątroby związane z upośledzeniem syntezy białek, para- i dys-fibrynogenemie, nadmierne zużycie (DIC),

Wartości podwyższone: stany zapalne

Wartości referencyjne stosowane przez Laboratorium Synevo : 2.-4 g/l

Czas częściowej tromboplastyny po aktywacji (aPTT), określany także czasem kaolinowo-kefalinowym. Czas ten jest zależny od aktywności osoczowych czynników krzepnięcia – II, V, VIII, IX, X, XI i XII oraz I.

Wydłużony aPTT wskazuje na niedobory aktywności jednego z wymienionych czynników (ok. 40 – 50% wartości prawidłowych). Uwzględnia więc hemofilie (w naszej populacji głównie hemofilia A – czynnik VIII) lub krążące antykoagulanty.

Badanie wykorzystywane jest w diagnostyce skaz krwotocznych i monitorowaniu leczenia niefrakcjonowanymi heparynami. Stanowi podstawowe badanie w ocenie układu krzepnięcia. Wykonywane jest przy kwalifikowaniu do operacji i monitorowaniu leczenia heparynami niefrakcjonowanymi.

Wartości obniżone: najczęściej jako wyraz błędu przedlaboratoryjnego,

Wartości podwyższone: hemofilie, krążące antykoagulanty, stosowanie niefrakcjonowanej heparyny, zaburzenia ilościowe i jakościowe fibrynogenu.

Wartości referencyjne stosowane przez Laboratorium Synevo : 28.-34 sek.

Czas protrombinowy (PT) jest miarą zewnątrzpochodnej drogi aktywacji układu krzepnięcia. Zależy od aktywności czynników II, V, VII, X i fibrynogenu. Wykorzystywany jest w wykrywaniu zarówno wrodzonych jak i nabytych niedoborów wymienionych osoczowych czynników krzepnięcia, a także niedoborów witaminy K, czy stosowania antywitamin K w leczeniu przeciwzakrzepowym (doustne antykoagulanty), chorób wątroby związanych z upośledzeniem syntezy białek, koagulopatii ze zużycia. Wynik przedstawiany jest w postaci INR – międzynarodowy znormalizowany współczynnik. Metoda przedstawienia wyniku INR pozwala porównywać wartości uzyskane w różnych laboratoriach, co jest szczególnie istotne w przypadku monitorowania leczenia doustnymi antykoagulantami. Dodatkowo, część laboratoriów podaje wynik w postaci wskaźnika procentowego (czas krzepnięcia osocza wzorcowego/czas krzepnięcia osocza badanego x 100%).

Wartości obniżone: czas skrócony, INR obniżony, wskaźnik podwyższony – stany nadkrzepliwości (fizjologicznie u ciężarnych), choroba zatorowo-zakrzepowa. Wynik izolowany ma niską użyteczność diagnostyczną.

Wartości podwyższone: czas wydłużony, INR podwyższony, wskaźnik obniżony – wrodzone niedobory czynników II, V, VII, X; choroby wątroby (miąższ), niedobory witaminy K (leczenie doustnymi antykoagulantami, choroby przewodu pokarmowego).

Czas trombinowy (TT) – czas krzepnięcia po dodaniu do osocza trombiny – czynnika (enzymu) przekształcającego fibrynogen w fibrynę. Pomiar tego czasu pozwala wychwycić zaburzenia polimeryzacji (obecność FDP), oraz zwiększoną aktywność antytrombiny III (ATIII). Używany do monitorowania leczenia niskimi dawkami heparyny).

Wartości referencyjne:

D-dimery powstają pod wpływem działania plazminy na fibrynę. W podobny sposób powstają produkty rozpadu firbrynogenu (FDP). Czas ich połowiczego rozpadu wynosi około 8 godzin. Mają właściwości antykoagulacyjne, cytotoksyczne, chemotaktyczne i immunosupresyjne. Pojawiają się jako wyraz wtórnej aktywacji fibrynolizy (po aktywacji krzepnięcia).

Wartości obniżone: bez znaczenia diagnostycznego.

Wartości podwyższone: w przebiegu: DIC (zespół wykrzepiania śródnaczyniowego), żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, zatorowości płucnej, marskości wątroby, choroby nowotworowej, ciąży. Prawidłowe wyniki wykluczają istnienie choroby zatorowo-zakrzepowej. Duże ograniczenia w wykrywaniu tej choroby występują u kobiet w ciąży, u chorych na nowotwory, u osób w podeszłym wieku. Dodatkowo badanie ma mniejszą wartość diagnostyczną, gdy występują „stare” skrzepliny i w przypadku niewielkich zmian zakrzepowych.

Wartości referencyjne stosowane przez Laboratorium Synevo: 0.-0,5 ug/ml.