Artykuł autorstwa:
Zespół Synevo
SIBO, czyli zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego, to schorzenie gastroenterologiczne polegające na zwiększeniu liczby bakterii w jelicie cienkim człowieka. Taki stan prowadzi do szeregu dokuczliwych objawów i zaburzeń funkcjonowania całego układu pokarmowego – w tym do nieprawidłowości w zakresie wchłaniania substancji odżywczych z pożywienia. W jaki sposób rozpoznać SIBO? Na czym polega diagnostyka tej choroby i jak przebiega jej leczenie?
SIBO (z ang. small intestinal bacterial overgrowth), czyli zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego jest stanem chorobowym przebiegającym wraz ze zwiększeniem liczby bakterii w jelicie cienkim (w większości są to bakterie charakterystyczne dla jelita grubego). Do rozwoju schorzenia prowadzi wiele czynników, a wśród nich wyróżnić można:
Co istotne, wciąż trwają badania dotyczące wpływu przewlekłego stresu i chorób psychicznych (depresji, zaburzeń lękowych) na rozwój SIBO. Obecnie wiadomo, że długotrwały stres jest czynnikiem zaostrzającym objawy SIBO oraz sprzyjającym nawrotom symptomów. To samo dotyczy używek, takich jak alkohol i papierosy.
Objawy SIBO obejmują:
W bardzo zaawansowanej postaci SIBO, w przypadku braku leczenia, może dojść do rozwoju objawów neurologicznych (w tym mgły mózgowej, osłabienia zdolności koncentracji i funkcji wykonawczych) z uwagi na niedobory witaminy B12.
Niestety, objawy SIBO nie są do końca charakterystyczne i mogą być manifestacją szeregu innych chorób gastroenterologicznych (w tym zespołu jelita drażliwego, choroby Leśniowskiego-Crohna, przerost bakterii Helicobacter pylori), dlatego diagnostyka obejmuje wiele badań różnicujących, a w tym:
W przypadku braku pewności co do rozpoznania, lekarz może zlecić również inne badania i testy, a w tym: kolonoskopię, rezonans magnetyczny, tomografię komputerową.
Leczenie SIBO ma na celu zmniejszenie nieprawidłowej flory bakteryjnej obecnej w jelicie cienkim i przywrócenie liczebności oraz rodzaju bakterii do fizjologicznego stanu. W tym celu pierwszym krokiem będzie wdrożenie antybiotykoterapii. Istnieje kilka schematów podawania leków – specjalista dobiera jeden z nich do konkretnego pacjenta. W trakcie antybiotykoterapii – wbrew pozorom – nie wolno podawać probiotyków. Jeśli leczenie nie przyniesie skutku, konieczne jest jego powtórzenie z uwzględnieniem innych rodzajów antybiotyków.
Do leczenia wdraża się również dietoterapię, polegającą na praktykowaniu diety LOW FODMAP, czyli diety wykluczającej oligo- di- i monosacharydy oraz poliole. Dietę tę najlepiej jednak skonsultować z lekarzem lub z dietetykiem, którzy pomogą przeprowadzić pacjenta przez jej kolejne etapy.
Oczywiście w przypadku, w którym do SIBO doprowadza inna choroba (retinopatia cukrzycowa, zespół jelita drażliwego i inne) wdraża się leczenie pierwotnego schorzenia. Przy wadach anatomicznych i uszkodzeniach przewodu pokarmowego rozważa się leczenie operacyjne, niwelujące te nieprawidłowości. W celu ograniczenia objawów SIBO modyfikacji może ulec również dotychczas przyjmowana przez pacjenta farmakoterapia (jeśli leki te powodują zaostrzenie symptomów SIBO).
Źródła:
Synevo jest jednym z wiodących dostawców usług diagnostyki laboratoryjnej w Polsce, oferującym ponad 2 tysiące rutynowych i zaawansowanych badań.
2024 © Synevo. Wszystkie prawa zastrzeżone.