Ceny badań w sklepie internetowym są 10% niższe od cen w Punktach Pobrań – KUP ONLINE
Menu
Artykuł autorstwa:
Zespół Synevo
Szkarlatyna (płonica) to jedna z zakaźnych chorób wieku dziecięcego, wywoływana przez paciorkowce. W jej przebiegu pojawia się gorączka, węzły chłonne ulegają powiększeniu, a na ciele można obserwować charakterystyczną, czerwoną wysypkę. Czy szkarlatyna jest groźna? Jak dochodzi do zarażenia i jak się przed nim chronić?
Do rozwoju płonicy dochodzi po wniknięciu do organizmu konkretnych bakterii – paciorkowców (które wywołują również anginę bakteryjną). W większości przypadków chorują dzieci. Na szkarlatynę nie zapadają noworodki i niemowlęta (z uwagi na odporność uzyskaną w życiu płodowym od matki), natomiast zdarza się, że chorują dorośli (u nich przebieg płonicy zazwyczaj jest znacznie cięższy, niż u młodszych pacjentów).
Paciorkowce wywołujące płonicę przenoszą się drogą kropelkową, choć do zakażenia może dojść również w wyniku bezpośredniego kontaktu ze śliną chorego (na przykład w trakcie używania wspólnych sztućców, szczoteczki do zębów, gryzienia tej samej zabawki w przypadku najmłodszych dzieci). Wylęganie choroby (czyli okres od zakażenia do pojawienia się objawów) następuje w krótkim czasie – od kilku godzin do maksymalnie 4 dni. Pacjent przestaje zarażać 24 godziny po rozpoczęciu antybiotykoterapii.
Szkarlatyna daje dość charakterystyczne objawy, które internista lub lekarz rodzinny jest w stanie rozpoznać w wywiadzie i po wykonaniu badania przedmiotowego. Warto tutaj dodać, że symptomy płonicy pojawiają się gwałtownie i nie obejmują kaszlu, kichania czy kataru (co odróżnia ją od przeziębienia lub grypy). Wśród objawów szkarlatyny wyróżnia się:
Tak, jak zostało to wspomniane powyżej – lekarz ustala rozpoznanie na podstawie wywiadu, obserwacji objawów i badania przedmiotowego (pomiar temperatury, osłuchanie i inne). W razie wątpliwości może dodatkowo zlecić wykonanie testu na obecność określonych paciorkowców (do badania pobiera się wymaz z nosogardzieli).
U większości pacjentów leczenie szkarlatyny odbywa się w domu. Jego głównym elementem jest podawanie antybiotyku (zwykle penicyliny, a w przypadku uczulenia na tę substancję – antybiotyki z innych grup). Oprócz tego stosuje się preparaty na gardło – przeciwbakteryjne, miejscowo znieczulające i powlekające. W przypadku wysokiej gorączki można podać pacjentowi paracetamol lub inne leki obniżające temperaturę.
Leczenia szpitalnego wymagają pacjenci, u których rozwinęły się powikłania szkarlatyny, takie jak zapalenie stawów, kłębuszkowe zapalenie nerek, zakażenie gronkowcem, zespół wstrząsu toksycznego, ropnie węzłów chłonnych i okołogardłowe, zapalenie płuc i inne. O rozwoju powikłań może świadczyć sytuacja, w której symptomy płonicy wyciszyły się, a następnie nagle powróciły. W takich okolicznościach zdecydowanie należy udać się do lekarza w celu wykonania diagnostyki różnicującej względem ponownego zachorowania na szkarlatynę oraz powikłań po infekcji.
Niestety, obecnie nie istnieje skuteczna szczepionka na szkarlatynę. Co więcej, jedna osoba może zapaść na tę chorobę kilka razy w życiu – za każdym razem zakażenie jest bowiem wywoływane przez inny rodzaj paciorkowców. Najlepszą formą profilaktyki jest dbanie o higienę, izolowanie się od osób chorych i bezwzględne unikanie dzielenia się przedmiotami do użytku osobistego.
Źródła:
Synevo jest jednym z wiodących dostawców usług diagnostyki laboratoryjnej w Polsce, oferującym ponad 2 tysiące rutynowych i zaawansowanych badań.
2024 © Synevo. Wszystkie prawa zastrzeżone.
kontakt@synevo.pl