CK-MB aktywność

Dowiedz się więcej

CK-MB aktywność badanie

Kinaza keratynowa (CK) to enzym zlokalizowany cytoplazmie i mitochondriach komórek mięśni szkieletowych, mięśnia sercowego i mózgu. W zależności od lokalizacji wyróżniamy jego trzy izoformy:

CK – BB- obecny w mózgu oraz w jelicie, łożysku, płucach, pęcherzu moczowym,
CK – MM- występujący głównie w mięśniach szkieletowych, w mniejszej ilości w mięśniu sercowym,
CK – MB– znajdujący się w mięśniu sercowym, w mniejszej ilości w mięśniach szkieletowych.

W surowicy ludzi zdrowych 95% aktywności CK stanowi izoenzym CK – MM, a około 5% CK – MB, natomiast nie stwierdza się izoenzymu CK – BB.

Wzrost aktywności CK-MB w surowicy do poziomu 6-25% całkowitego CK może sugerować istnienie ostrego procesu uszkadzającego mięsień sercowy, w mniejszym stopniu mięśnie szkieletowe. Stąd oznaczanie CK-MB pozostaje jednym z najważniejszych markerów biochemicznych w diagnostyce i leczeniu ostrych zespołów wieńcowych (zawału serca).

Zwiększone stężenie CK-MB można wykryć u osoby z zawałem serca około 3-6 godzin po wystąpieniu bólu w klatce piersiowej. Poziom CK-MB osiąga maksimum po 12-24 godzinach, a następnie wraca do normy w ciągu około 48-72 godzin, stąd wskazane jest wykonanie serii oznaczeń w odstępach co kilka godzin po przyjęciu chorego do szpitala. Jeśli nastąpi kolejny atak serca lub poszerzy się obszar pierwotnego zawału, poziomy CK-MB mogą ponownie wzrosnąć lub utrzymywać się stale. Swoistość testu może być zaburzana w przebiegu chorób nerek.

Szybkie rozpoznanie ostrego zespołu wieńcowego jest niezbędne w celu podjęcia natychmiastowego leczenia i zminimalizowania ryzyka jego powikłań (np. rozwoju niewydolności serca).

CK-MB aktywność – kiedy wykonać badanie?

Oznaczenie całkowitego stężenia CK-MB wykorzystywane jest w diagnostyce i leczeniu:

zawału mięśnia sercowego,
chorób mięśni szkieletowych,
urazów i krwawienia do ośrodkowego układu nerwowego (OUN).

Badanie często wykonywane jest też po wykryciu podwyższonego całkowitego stężenia enzymu CK- oznaczanie aktywności jej izoform (w tym CK-MB) pomaga zróżnicować rodzaj tkanki, która uległa uszkodzeniu i wywołała wzrost.

Szczególnie w diagnostyce zawału mięśnia sercowego, cennych informacji może dostarczyć wyliczenie wskaźnika porównującego aktywność CK-MB z całkowitą aktywnością kinazy CK (CK-MB/CK) lub zestawienie stosunku aktywności dwóch izoform CK-MB (CK-MB2/CK-MB1).

CK-MB – kto powinien wykonać badanie?

Każdy pacjent z objawami ostrego zespołu wieńcowego:

narastający ból w klatce piersiowej, promieniujący do lewej szczęki lub lewego ramienia,
duszność, kaszel
zawroty głowy, omdlenie
poczucie kołatania serca, przyspieszone tętno
ból brzucha, nudności, wymioty
niepokój i lęk przed śmiercią.

Badanie można wykonać też w przypadku objawów chorób mięśni:

osłabienie siły mięśniowej,
zauważalne zaniki mięśniowe,
zaburzenia chodu, postawy.

Materiał do badania

krew żylna

CK-MB cena badania

CK-MB aktywność norma

< 25 U/l

CK-MB wyniki

Do przyczyn wzrostu aktywności CK-MB możemy zaliczyć głównie choroby mięśnia sercowego: zawał, chorobę wieńcową, zapalenie mięśnia sercowego, wsierdzia oraz osierdzia. Poziom wzrasta również po zabiegach kardiochirurgicznych, biopsji mięśnia sercowego, uszkodzeniu w wyniku urazu.

Ponadto, na poziom aktywności CK-MB mogą wpływać choroby mięśni szkieletowych: postępujące dystrofie mięśniowe, zapalenia mięśni (wielomięśniowe, skórno-mięśniowe), urazy mięśni (w tym uszkodzenie po intensywnym wysiłku fizycznym, zastrzykach domięśniowych), rozpad mięśni (rabdomioliza).

By zróżnicować te dwie przyczyny wzrostu enzymu, należy przyrównać poziom aktywności CK-MB do całkowitej aktywności CK- stosunek powyżej 2,5-3 sugeruje ostre uszkodzenie serca (zawał), stosunek poniżej tej wartości wskazuje na uszkodzenie mięśni lub przewlekłe procesy zapalne serca.

W celu jeszcze dokładniejszego potwierdzenia zawału, można oznaczyć aktywność dwóch izoform CK-MB i przyrównać je do siebie (CK-MB2/CK-MB1). W trakcie ostrego zespołu wieńcowego, większy wzrost zaobserwujemy w stężeniu CK-MB2 niż CK-MB1, a ich stosunek wzrośnie z 1 do ponad 1,5.

Sprawdź jak przygotować się do badania:

Badanie krwi | jak się przygotować?

Materiał na badanie krwi powinno się pobierać na czczo, czyli z zachowaniem 8 – 12 godzinnej przerwy od czasu ostatniego posiłku. Zalecenie dotyczy wszystkich badań, ponieważ zmiany wywołane przyjęciem posiłku są trudne do przewidzenia, a uzyskane wartości interpretuje się wobec wartości referencyjnych ustalonych w standardowych warunkach.

W dniu poprzedzającym badanie krwi należy unikać obfitych i tłustych posiłków oraz spożywania alkoholu.

W dniu badania

Bezpośrednio przed badaniem krwi dozwolone jest wypicie niewielkiej ilości wody.

Podobnie pora dnia może mieć wpływ na wiarygodność wyników badań. Zaleca się, pobieranie krwi w godzinach porannych (7:00 – 10:00). Jeżeli krew zostanie pobrana o innej porze dnia, należy wziąć to pod uwagę interpretując uzyskane wyniki badań.

Bezpośrednio przed pobraniem wskazany jest 15 minutowy odpoczynek.

Badanie krwi a przyjmowane leki

W miarę możliwości badanie należy przeprowadzić przed przyjęciem porannej porcji leków, taką decyzję należy zawsze skonsultować z lekarzem.

Zawsze należy poinformować personel pobierający krew o przyjmowanych lekach, suplementach, preparatach ziołowych – zostanie to odnotowane podczas rejestracji.