Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgG IgM

Dowiedz się więcej

Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgG IgM – co to jest?

Przeciwciała antykardiolipinowe (aCL) to jedne z autoprzeciwciał, czyli białek produkowanych przeciwko własnym tkankom organizmy w wyniku nieprawidłowej czynności układu odpornościowego. Zaliczane są również do szerszej grupy, przeciwciał antyfosfolipidowych, wraz z przeciwciał przeciwko ß2-glikoproteinie 1 i antykoagulantem toczniowym LA. Ich obecność we krwi zaburza prawidłowy proces krzepnięcia i jest związana z predyspozycją do tworzenia się zakrzepów.

Skrzepy mogą tworzyć się w dowolnym miejscu ciała, nawet najbardziej nietypowym i prowadzić do niewydolności narządów i rozwoju szeregu nieprawidłowości.
U osób, u których występują powikłania związane z obecnością przeciwciał antyfosfolipidowych, zdiagnozowany jest zespół antyfosfolipidowy (APS). Objawia się on kryteriami klinicznymi: zakrzepicą żylną lub tętniczą oraz niepowodzeniami położniczymi i może współwystępować w przebiegu innych chorób (w połączeniu z toczniem SLE, chorobami reumatycznymi lub układowymi tkanki łącznej, wtedy mówi się, że APS jest wtórny).

Zespół antyfosfolipidowy to choroba o nieznanej etiologii. Istnieje wiele powiązanych stanów, infekcji i leków, które mogą mieć związek z wytworzeniem przeciwciał antyfosfolipidowych. Ich poziomy mogą się zmieniać w przebiegu okresów zaostrzeń i remisji współistniejących schorzeń autoimmunologicznych lub podczas epizodów zakrzepowo-zatorowych.

Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgG IgM – kiedy należy wykonać?

Test służy jako pomoc w diagnostyce pierwotnego zespołu antyfosfolipidowego i zakrzepicy związanej z SLE (i innymi chorobami z autoagresji). Diagnoza ta ma ważne konsekwencje dla podejmowania leczenia i przewidywania nawrotów zakrzepicy i nawracających poronień. Metoda oznaczenia ELISA, zastosowana w tym teście, bada stężenie przeciwciał antykardiolipinowych w dwóch klasach, co może zwiększyć wiarygodność rozpoznania.

Badanie należy wykonywać łącznie z innymi przydatnymi w diagnostyce zarówno chorób autoimmunologicznych, jak i zaburzeń krzepnięcia: morfologią (oceną poziomu płytek krwi), czasem kaolinowo-kefalinowym APTT, przeciwciałami przeciwjądrowymi ANA, innymi przeciwciałami antyfosfolipidowymi LA, anty-B2GPI.

Przydatne mogą okazać się też badania obrazowe (USG, angiografia tomografii komputerowej) w celu poszukiwania lokalizacji potencjalnych zakrzepów.

Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgG IgM – kto powinien wykonać?

Osoby z historią objawów mogących sugerować obecność zespołu antyfosfolipidowego:

epizod zakrzepicy żył głębokich (jednostronny obrzęk, zasinienie kończyny), zatorowości płucnej (duszność, rozwój nadciśnienia płucnego), zawał mięśnia sercowego (ból w klatce piersiowej) lub udar (niedowłady, zaburzenia mowy) powtarzający się, u młodych osób (mężczyźni <55 lat; kobiety <65 roku życia), przy braku innych czynników ryzyka
nawracające, samoistne poronienia lub przedwczesne porody
szmery lub wegetacje (skupisk bakterii na zastawkach) serca
niewyjaśnione nieprawidłowości hematologiczne: trombocytopenia (obniżenie liczby płytek krwi w surowicy) lub niedokrwistość hemolityczna (gdy własny układ odpornościowy osoby atakuje czerwone krwinki), zaburzenia w układzie krzepnięcia (wydłużony czas APTT, krwawienia)
niezwiązane z zakrzepami objawy neurologiczne (drgawki, migrenowe bóle głowy)
historia chorób nerek (z nadciśnieniem tętniczym, zmianą jakości i ilości oddawanego moczu)
obecne zmiany skórne (siność siateczkowata skóry, owrzodzenia stóp, martwice opuszków palców)

Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgG IgM cena | Kup online

Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgG IgM wyniki

Podwyższone przeciwciała antykardiolipinowe IgM i IgG mogą, ale nie muszą świadczyć o występowaniu u pacjenta chorób takich jak: zespół antyfosfolipidowy, kiła, toczeń rumieniowaty układowy. Pozytywny wynik potwierdza rozpoznanie tylko w przypadku obecności objawów klinicznych, osoby bezobjawowe z dodatnim testem nie wymagają żadnego leczenia. Wzmożona czujność i zastosowanie profilaktyki może być konieczne tylko podczas ewentualnej operacji lub hospitalizacji. Ważne jest również leczenie powiązanych i współistniejących chorób.

W przypadku wykrycia podwyższonych mian przeciwciał, test należy powtórzyć po 12 tygodniach. W przebiegu zespołu antyfosfolipidowego, wzrost w klasie IgG najczęściej wiąże się z występowaniem klinicznych objawów, ale nie koreluje z ich ciężkością. Wysokie poziomy IgM są jeszcze mniej specyficzne, mogą być związane z autoimmunologiczną niedokrwistością hemolityczną lub różnymi stanami zapalnymi. Stężenia obu tych przeciwciał nie korelują z rozległością ani ciężkością zakrzepicy.

Sprawdź jak przygotować się do badania:

Badanie krwi | jak się przygotować?

Materiał na badanie krwi powinno się pobierać na czczo, czyli z zachowaniem 8 – 12 godzinnej przerwy od czasu ostatniego posiłku. Zalecenie dotyczy wszystkich badań, ponieważ zmiany wywołane przyjęciem posiłku są trudne do przewidzenia, a uzyskane wartości interpretuje się wobec wartości referencyjnych ustalonych w standardowych warunkach.

W dniu poprzedzającym badanie krwi należy unikać obfitych i tłustych posiłków oraz spożywania alkoholu.

W dniu badania

Bezpośrednio przed badaniem krwi dozwolone jest wypicie niewielkiej ilości wody.

Podobnie pora dnia może mieć wpływ na wiarygodność wyników badań. Zaleca się, pobieranie krwi w godzinach porannych (7:00 – 10:00). Jeżeli krew zostanie pobrana o innej porze dnia, należy wziąć to pod uwagę interpretując uzyskane wyniki badań.

Bezpośrednio przed pobraniem wskazany jest 15 minutowy odpoczynek.

Badanie krwi a przyjmowane leki

W miarę możliwości badanie należy przeprowadzić przed przyjęciem porannej porcji leków, taką decyzję należy zawsze skonsultować z lekarzem.

Zawsze należy poinformować personel pobierający krew o przyjmowanych lekach, suplementach, preparatach ziołowych – zostanie to odnotowane podczas rejestracji.