Wapń zjonizowany

Dowiedz się więcej

Czym jest wapń zjonizowany?

Wapń jest jednym z pierwiastków chemicznych występujących w ludzkim organizmie. Jego poszczególne zadania zależą od formy, w jakiej obecnie się znajduje – związanej lub wolnej. W formie związanej wapń jest częścią większych związków chemicznych, a jego głównym zadaniem jest budowa kości szkieletowych i zębów (w postaci hydroksyapatytu). Jeżeli wapń występuje jako pojedynczy atom, wówczas mówimy o wapniu wolnym – lub też (jako że naturalnie posiada ładunek elektryczny) wapniu zjonizowanym. Jest to najbardziej aktywna biologicznie postać tego pierwiastka i niektórymi z wielu pełnionych przez niego funkcji są:

udział w procesach krzepnięcia krwi
regulacja skurczu mięśni, w tym także mięśnia sercowego
udział w przewodnictwie nerwowym zachodzącym między neuronami
kontrola równowagi elektrolitowej organizmu
udział w procesach regulacji pracy układu hormonalnego

Wapń jest również niezbędnym elementem syntezy niektórych związków w ludzkim organizmie oraz pełni rolę aktywatora niektórych enzymów, czyli substancji, które przyspieszają zachodzenie określonych reakcji chemicznych.

Wapń zjonizowany – kiedy wykonać badanie?

Wapń zjonizowany stanowi około połowę całkowitego wapnia znajdującego się w organizmie. W badaniu wapnia zjonizowanego mierzone jest stężenie tego pierwiastka obecne we krwi pacjenta, a dokładniej w jego osoczu.

Badanie to przydatne jest jako element szerszego panelu diagnostycznego mającego na celu wyjaśnienie objawów chorobowych pacjenta, które mogą wynikać z niskich poziomów wapnia w organizmie. Oznaczanie stężeń wapnia zjonizowanego często bywa bardziej skuteczne niż oznaczanie wapnia całkowitego, gdyż nawet przy odpowiednich poziomach wapnia całkowitego pacjent nadal może rozwinąć objawy wynikające z niedoborów tego pierwiastka, jako że tylko postać zjonizowana może prawidłowo pełnić swoje funkcje w organizmie.

Nieprawidłowe poziomy wapnia zjonizowanego mogą mieć wiele przyczyn, z których przykładowe to:

nieprawidłowa praca nerek (w wyniku której wydalane jest za dużo lub zbyt mało tego pierwiastka z moczem)
zbyt duże wykorzystanie wapnia w organizmie w stosunku do przyjmowanych ilości wapnia z pokarmem (niedobory żywieniowe)
zaburzenia poziomów hormonów odpowiedzialnych za regulację stężeń wapnia
zbyt wysokie/zbyt niskie uwalnianie wapnia z kości

Każda z tych przyczyn może mieć różne podłoża (np. nadczynność przytarczyc, zapalenie nerek, guzy tarczycy i wiele innych), które do zdiagnozowania wymagają wykonania dodatkowych badań, w tym także często badań obrazowych.

Wapń zjonizowany – kto powinien wykonać?

Badanie stężenia wapnia zjonizowanego we krwi należy wykonać, gdy występują objawy zaburzeń poziomów tej formy pierwiastka.

Do najczęstszych objawów zbyt wysokich poziomów wapnia we krwi (hiperkalcemii) należą:

częstsze oddawanie moczu
zwiększone pragnienie
rozwój kamicy nerkowej
zaburzenia rytmu serca
bóle brzucha, mdłości, wymioty
ogólne pogorszenie samopoczucia
szybsze męczenie się
zaparcia
uczucie dezorientacji, splątanie
bóle głowy
senność

Natomiast najczęstszymi objawami obniżonych stężeń wapnia we krwi (hipokalcemii) są:

tężyczka – objaw chorobowy polegający na nadmiernym, zbyt silnym skurczu mięśni szkieletowych
bóle brzucha
zaburzenia rytmu serca
pogorszenie samopoczucia
światłowstręt

Wapń zjonizowany cena | Kup badanie online

Wapń zjonizowany wyniki

Nieprawidłowe stężenia wapnia zjonizowanego jako samodzielny wynik nie dostarczają zbyt wielu informacji przydatnych diagnostycznie – mogą one potwierdzić źródło występowania określonych objawów u danego pacjenta, ale zawsze niezbędne jest wykonanie dalszej diagnostyki w celu ustalenia przyczyn zaburzeń poziomów zjonizowanego wapnia we krwi.

Do niektórych z badań wykorzystywanych w tym celu należą badania hormonalne (szczególnie parathormon i kalcytonina), oznaczania elektrolitów wydalanych wraz z moczem oraz badania obrazowe, po ustaleniu źródła tych schorzeń w celu oceny prawidłowego wyglądu narządu.

Z tego powodu wyniki tego badania zawsze powinny być konsultowane z lekarzem, gdyż należy zestawić je z innymi otrzymanymi informacjami, objawami prezentowanymi przez pacjenta oraz jego historią choroby w celu zaplanowania najbardziej optymalnego dalszego postępowania leczniczo – diagnostycznego.

Sprawdź jak przygotować się do badania:

Badanie krwi | jak się przygotować?

Materiał na badanie krwi powinno się pobierać na czczo, czyli z zachowaniem 8 – 12 godzinnej przerwy od czasu ostatniego posiłku. Zalecenie dotyczy wszystkich badań, ponieważ zmiany wywołane przyjęciem posiłku są trudne do przewidzenia, a uzyskane wartości interpretuje się wobec wartości referencyjnych ustalonych w standardowych warunkach.

W dniu poprzedzającym badanie krwi należy unikać obfitych i tłustych posiłków oraz spożywania alkoholu.

W dniu badania

Bezpośrednio przed badaniem krwi dozwolone jest wypicie niewielkiej ilości wody.

Podobnie pora dnia może mieć wpływ na wiarygodność wyników badań. Zaleca się, pobieranie krwi w godzinach porannych (7:00 – 10:00). Jeżeli krew zostanie pobrana o innej porze dnia, należy wziąć to pod uwagę interpretując uzyskane wyniki badań.

Bezpośrednio przed pobraniem wskazany jest 15 minutowy odpoczynek.

Badanie krwi a przyjmowane leki

W miarę możliwości badanie należy przeprowadzić przed przyjęciem porannej porcji leków, taką decyzję należy zawsze skonsultować z lekarzem.

Zawsze należy poinformować personel pobierający krew o przyjmowanych lekach, suplementach, preparatach ziołowych – zostanie to odnotowane podczas rejestracji.